Van Dubai naar Jakarta

Om 4.45 zijn we vertrokken van Dubai naar Jakarta. We waren later omdat een paar passagiers die wel ingecheckt waren niet geboard zijn. Dan moet eerst de bagage uit het vliegtuig voor we kunnen vertrekken. Het tijdsverschil begint zich nu wat te wreken. We hebben een korte nacht en een lange dag gehad in Dubai en gaan nu weer negen uur het vliegtuig in. Op het vliegveld van Jakarta gaan we eerst een lange rij in om een tijdelijk visum te betalen en daarna door naar de rij om daadwerkelijk toegelaten te worden. Een rij van enkele honderden toeristen moet door twee loketjes verwerkt worden dus het duurt allemaal lekker lang. Het loketje heet trouwens immigrasi, dat is dan wel weer grappig. Gelukkig worden er meer loketjes geopend en worden we toch snel geholpen. Doordat het lang duurde kunnen we wel meteen onze koffer oppikken bij de Bagasi door de customs en dan richting de rij met mensen met bordjes om mensen op te pikken. We zien al snel een gezellig besnorde meneer staan met Jitskes naam op het bordje. We steken onze duim op en krijgen een hartelijk stevige handdruk. Hij begint te bellen maar daar wordt niet opgenomen. Vijf minuten roept hij en weg is ie. Ondertussen worden we belaagd door taxi chaffeurs die ons weg willen brengen.

Even later is de man terug met een klein ietwat oud mannetje die nederlands blijkt te spreken. Onze chaffeur is Eko en onze gids is Seppy. Eko is moslim en doet dus mee aan ramadam, maar Seppy niet. Dat scheelt weer met eten en drinken. De ramadan is in Indonesie gelukkig minder streng dan in Dubai.

We worden naar hotel gebracht en krijgen vanuit de auto een eerste indruk van Jakarta. Het is groot, druk en wat viezig allemaal. Ons hotel is erg goed en we gaan maar eerst wat eten. Bij onze soto ajam zit een schaaltje zure groenten (acar) en daar ligt een schattig rood klein pepertje tussen. Als het klein is zal het ook wel niet erg heet zijn, denk ik nog en neem een hap. Fout nummer een. Deze orkaan van pittigheid kende ik nog niet. Het zweet en de tranen breken uit en ik heb zeker een half uur nodig voor ik er weer van bekomen ben. De Nasi Campur daarna smaakt gelukkig weer goed. Aan tafel vallen daarna de ogen dicht en gaan we kapot moe naar bed. Morgen een rondrit door Jakarta....